Tek tek sayfaları okudum...En ince ayrıntısına kadar saatlerce..Pascal'ıma baktım,İlhan'ıma Baktım...''Heyt Be..'' dedim.. ''Ne Günlerdi..''
Günümüzle ozaman arasında 3-4 sene olmasına rağmen; Beşiktaş'a gurbet kadar hasret kaldığımızı anladım.Beşiktaş'a Derken; Gerçek Beşiktaş Ruhuna;Tıpkı Yüzüncü Yılımızda Olduğu Gibi. Yüzüncü Yıldaki Bütünlüğü düşününce gözümde Ankara'da oynanan Gençlerbirliği maçı geldi ''Hani Şu Kaan Dobranın Frikikden Gönderdiği Füze.. ''
Golden önce frikik kullanılırken ''oooOoooooOoo'' sesleriyle inliyor Ankara; Ve Kaan Dobra Sağ Alta Gönderiyor Topu o uzak mesafeden..
Coşmuş olan kale arkası golün gelişini film gibi izliyor ve kendinden geçiyor.O Karmaşa da Gözüme Birşey Takılıyor;'' Kalenin Tam Arkasında Tribunle Saha Arasında Görevli Bir Çevik Kuvvet Havalara Zıplıyor Sevincinden...'' ve aklıma Birkez daha Geliyor;Beşiktaş'ın Halkın Takımı Olduğu ve Sevgisinin Görev-Mekan-Zaman tanımadığı.
Dedim ya; Devam Ediyorum sandığı karıştırmaya;Altlardan Bayrağım Çıkıyor;Konvoyda 2 Motorsikletin Arasına Gerdiğimiz Beyazı Beşiktaşın Asaletini,Şerefini,Saf Güzelliğini Temsil Ediyor..Ütülenmiş Güzelce Katlanmış ve Baba Mirası Gibi sandığı Konulmuş...Tıpkı evlatlara miras bırakılacağı gibi..Bayrağın Yanından Nostalji Formam Çıkıyor ve Bir an gözlerimi kapatıp hayal ediyorum; ''Allah;Bir Gün Evlatlarım Dünyaya Geldiğinde Onlara Bu Formayı Elimle Giydirmeyi Nasip Ederse; O An Belki de bu satırları hatırlayıp göz yaşlarıma hakim olabilecek miyim?'' diye soruyorum için için.. ve kimilerince anlamsız,hiçbir kazancı olmayan bu ''sevda'' bile diyemediğim garip duyguya yavaş yavaş anlam vermeye başlıyorum...tarifsizliklerin içersinde..Fakat Anlatmaya dilimin gücü yetmiyor ki; yüreğimin kudreti gerekli..onun da konuşma yetkisi yok..
Ama sessiz sessiz haykırıyor;Hepinizin Haykırdığı gibi ''Siyah-Beyaz'' cümlelerle bana birşeyler anlatmak istiyor...Belki de yaşama amacın diyor..kimbilir belki de?
Beşiktaşlılığı düşünüyorum; Hiç Tanımadığım,ilk kez gördüğüm bir adama golden sonra sarılışımı;yenilgiden sonra omzuna yaslanışımı.Belki de pop tan hoşlanıyor ben arabeskden belki de o acı seviyor ben tatlı. belki de o sıcak seviyor ben soğuk...tüm bu zıtlıklara rağmen öyle büyük bir zıtlık var ki ; bizleri ortak kılıyor: Siyah ve Beyaz..
Anasayfa 
Konu: Zıtlıklardır Bizi Ortak Kılan. 
Ptsi Ekim 15, 2007 8:41 pm
sı golün gelişini film gibi izliyor ve kendinden